Onwards, upwards...

Woensdag 29 Juni 2005 om 17:25

In de afgelopen pakweg dertig jaar liet het behandelplan voor mijn hart zich kort door de bocht uitgedrukt samenvatten als 'aanpappen en nathouden'. Ingrijpen zal meer nadelen met zich meebrengen dan voordelen, de risico's zijn te groot, de verwachte winst te klein. Dat vertaalde zich in een strategie van stevige medicatie enerzijds, en de nodige beperkingen anderzijds. Hardlopers zijn doodlopers, in mijn geval letterlijk. Dus niet hardlopen. En niet zwemmen, niet voetballen, niet sporten - kortom, geen inspanningen waar je hartslag van omhoog gaat.

Vanmorgen had de cardioloog een afwijkende boodschap voor Rineke en mij. We gaan dotteren, op korte termijn. Niet omdat er opeens paniek is of zo, of omdat het opeens veel slechter gaat. Nee, omdat het kan. De vanzelfsprekendheid waarmee de arts, naar het scherm met de film turend, terloops opmerkte "Dat gaan we wegdotteren" deed me even naar adem happen.

Dotteren. Het zal niet al mijn klachten wegnemen, maar de 'kwaliteit van leven' zou wel significant toenemen. "Het is wel de bedoeling dat je erop vooruitgaat" grapte de arts, toen ik informeerde naar de impact van de ingreep. Maar hij snapte best wat ik bedoelde, en vertelde dat ik het moest vergelijken met een catheterisatie. Catheteriseren is niet fijn, maar vergeleken met je dertig jaar koest houden is dat een no-brainer.

Het voelt spannend, een beetje eng, maar vooral vol verwachting. En geborgen, als een kuiken bescherming zoekend totdat het veilig is.

Hiervoor: "Monica" | Hierna: "F(in)ishing Touch" | Naar de voorpagina | E-mail GJ

Reisgenoten

GJ, alleen al jouw houding, daar kan een mens kracht uit putten, heerlijk! Wat er ook gebeurt wij leven (ik bedoel bidden) met jou en je gezin mee. Al is het op afstand maar nooit ver weg.

terp ( E-mail ) (URL) · 30-06-’05 00:20 · Reageer op terp

Ook voor ons voelt het spannend en een beetje boel eng.

Mutti ( E-mail ) (URL) · 30-06-’05 00:21 · Reageer op Mutti

Spannend vind ik het ook. Dacht ik: ‘dat is achter de rug’, begint het circus opnieuw met wel een, voor Gert Jan en mij, onverwachte wending. Wonderlijk hoe het nu verloopt.
Vandaag was ik even echt heel boos. Het dotteren zal ons allemaal niet in de kouwe kleren gaan zitten, maar we schuilen als kuikentjes onder Gods vleugels.
Ilia wist niet goed hoe te reageren. Joëlle was vooral blij met het goede nieuws dat dotteren tot de mogelijkheden behoort. Jochum weet dat Papa nog een keertje naar het ziekenhuis moet.
Ik was dus een poosje boos vandaag, maar ook opgelucht omdat er wel iets gedaan kan worden, waar al die jaren gezegd was dat het geen mogelijkheid was. Maar ook is gezegd dat het nu moet, ‘dat staat buiten kijf’.
Wat voor ons ook buiten kijf staat is dat God het goed zal maken! We mogen schuilen bij God, met onze ogen dicht, totdat het veilig is…

Rineke · 30-06-’05 01:32 · Reageer op Rineke

Als een kuiken bescherming zoekend… gisteren ook gezongen op het 2e ‘Psalmen voor Nu’ concert. Ter inspiratie:

http://www.voorstadslaan.com/psalmen/tar..

Eelco ( E-mail ) (URL) · 30-06-’05 10:19 · Reageer op Eelco

In reactie op : Waarom en op wie ben je dan even boos geweest? Ik denk dat niemand iets valt te verwijten. Al die jaren dat er gezegd werd dat er niets gedaan kon worden was toen van toepassing. Nu schijnt de situatie zo te zijn dat het wél kan, én moet. Al vele malen is deze optie opgedoken, als één van de mogelijkheden, en even snel weer afgeblazen. Nu ligt het blijkbaar anders. Door een veranderde situatie, doordat de medische wetenschap verder is, doordat er misschien verfijndere apparatuur is, doordat er geen andere keus is?? Schuilen onder Gods vleugels is goed! Maar met je ogen dicht? Mutti ( E-mail ) (URL) · 30-06-’05 10:47 · Reageer op Mutti

In reactie op : Even voor m’n beurt sprekend (Rineke zal me wel corrigeren als ik het verkeerd zeg ;-)

: niet boos op iets of iemand, hooguit een beetje op zichzelf. Rineke had volgens mij onvoldoende rekening gehouden met de optie dat er een werkelijke stap zou volgen na de catheterisatie. Dat ligt ook aan mij: ik heb verschillende malen aan mensen uitgelegd dat het onderzoek vooral bedoeld was om te kijken hoe de vlag er nu bij hangt, waarbij ik steeds aangaf dat ik geen sterke koerswijziging verwachte. We zijn immers gewend dat er wel onderzoek gebeurt, maar geen actie volgt. Ze had zich mentaal opgepept voor de catheterisatie, in de veronderstelling dat er daarna weer ‘rust aan het front’ zou zijn. Dat pakt nu anders uit, en dat vereist een omschakeling. Even doorbijten dus… Gert Jan · 30-06-’05 10:57 · Reageer op Gert Jan

Hallo Gert-Jan,
Ik ben Christine en zit bij dezelfde Once groep als je moeder,ik wens je alle succes van de wereld met de komende ingreep, en ga door met bidden voor jou en je gezin. Hij zal je steunen en helpen voor de toekomst.
Groeten, Christine

Christine Schmidt · 30-06-’05 12:36 · Reageer op Christine Schmidt

In reactie op : Mmmm, ik/wij (je vader en ik) had(den) geen moment gerekend op rust aan het front na de catheterisatie… Daarvoor was het voor mij/ons te duidelijk dat er iets aan de hand was en moest gebeuren [leer ons Gert Jan kennen ;~~)], of dat we moesten leren leven met…: misschien gaandeweg achteruit gaan? Voor mij/ons lag het dus toch wel anders de voorbije weken. Maar ja, wij hebben dan ook al 37 jaar ervaring met je :~~)En het beeld dat jij steeds geschapen hebt, ja, dat past bij jou;~~) Dat is tegelijkertijd ook steeds je kracht geweest de voorbije jaren ;~~)

Schuilen is goed! Maar misschien toch beter als je het met je ogen open doet?? :-) Ook voor de komende tijd. De dichter van Psalm 57 heeft in ieder geval z’n ogen wagenwijd open. Hij zag de valkuilen. En had kennis van ‘goed en kwaad’. Wat iets totaal anders dan: ‘de zondeval’, een opschrift die de nieuwe bijbelvertalers gelukkig hebben weggelaten. Een diamant voor je geloofsleven, die me kortgeleden werd aangereikt door Jan.