Hout, beton, staal en glas.

Zaterdag 15 Juli 2006 om 07:51

Zoooo, we zijn al weer bijna een week verder. In die tijd heb ik maar één dag gewerkt - tenminste, in de zin van betaalde arbeid. Dankzij de tarp was het in de tuin prima toeven, ondanks de tropische temperaturen. Van alle tips om jezelf koel te houden hebben we dan ook vooral het 'laat de computer uit' ter harte genomen, waardoor u verstoken bleef van updates. Dat maken we goed, echt waar.

We hebben overigens niet gelummeld, maar juist stevig doorgebuffeld. Eerst de ene helft van de kamer vrijmaken door alle meubels naar de andere helft te slepen. Het lege deel parketvrij maken en grondig schoonmaken. Ondervloer vervangen, laminaat eroverheen. Zodra eenderde van de kamervloer zo was vernieuwd begon het gevecht om de ruimte. Steeds meer meubels verhuisden terug, zodat we weer even verder konden. Andere spulletjes werden tijdelijk naar buiten gebonjourd om ruimte te creëren, waaronder de drie koffiezetters die ons huishouden rijk is. De koffie zelf zat ergens ver weg in een doos, dus veel nut dienden ze ook niet meer. Zelfs de flesopeners waren zoek, maar ja, dan pak je toch een A4-tje?

Toen de vloer er voor driekwart in lag kwam Colder enthousiast binnenstuiven na een uitlaatbeurt, nog aangelijnd. De riem trok strak en kieperde twee uit de hengsels gelichte deuren om. Ze vielen als dominostenen tegen de achterkant van de grenen AV-kast aan, die op zijn beurt met een sierlijke boog voorover dook om zich in de nieuwe vloer te boren. Met de apparatuur er nog in. Mensen die mijn passie voor muziek en tick voor techniek kennen kunnen zich misschien iets voorstellen bij de omvang van de schade. Gelukkig is high-end apparatuur vaak ook vrij solide: de versterker, DVD-speler en tuner hebben het overleefd. M'n onvervangbare Sansui SR-636 draaitafel is echter gesneuveld. Het gegoten chassis en het zware draaiplateau zijn intact, maar de lichtgewicht arm en de chique pianolak behuizing hebben de val van anderhalve meter op de kale betonvloer niet overleefd. Een geprononceerde put in de nieuwe vloer markeert de plek waar de versterker zijn volle gewicht op het deurknopje liet neerkomen. De eerste (fikse!) deuk zit er dus in, dat scheelt weer.

Na drie dagen totale koffieonthouding kregen we afkickverschijnselen. Trillen, hoofdpijn, koude rillingen (het leek bij vlagen tien graden koeler), stress, het hele pakket. De koffiezetters stonden nog steeds afgedekt achterin de tuin en de koffie was nog niet teruggevonden. Op naar het restaurant van Ikea dus voor een heerlijke kop cappucino met aardbeiengebakje, versierde muffin of Zweedse appeltaart met vanillesaus (respectievelijk Rineke, Jochum en ondergetekende). En nog een gratis tweede kop koffie toe. Helemaal high van de cafeïne besloten we ter plekke alle grenen meubelen uit de zithoek te verbannen en over te stappen op Zweeds staal en glas. Bij auto's hadden we al ervaren dat die combinatie fraai, praktisch en schier onverwoestbaar is, dus waarom zou dat bij meubels anders zijn? Met onze Volvo volgeladen reden we huiswaarts.

Tweet