Vanavond gaan Rineke en ik naar het ClassicFM wensconcert, in het Amsterdamse Concertgebouw. De verleiding is groot om ons nieuwe oude autootje (een zwart Ford Fiësta'tje, stukken zuiniger dan die grote Volvo 940) te pakken. Maar één van de belangrijkste redenen om een zuiniger autootje te kopen was het milieu. Zou het openbaar vervoer niet een nóg beter alternatief zijn?
Na veel geworstel met de informatie op de site van het Concertgebouw, OV9292 en naaramsterdam.nl was ik er nog niet helemaal uit. Wat zou nou de slimste combinatieroute zijn: met de auto naar P+R Arena of juist naar P+R Olympisch Stadion, en hoe dan verder? Toen viel mijn oog op een linkje naar routeplanner.9292ov.nl. Daarmee zou de optimale combinatie van auto en OV te berekenen zijn. Ideaal!
Maar kijk nou eens naar die reistijden (klik op tot leesbaar formaat)... Ik ben graag bereid eens wat vaker de trein te nemen, maar op deze manier is het OV toch geen serieus alternatief?!
Woensdagavond, half elf. We lopen de kerk uit na een vergadering en aansluitende koorrepetitie. Een dik pak wolken schuift voor de maan, maar die is zo groot en schijnt zo fel (of eigenlijk natuurlijk; het licht van de zon reflecteert zo sterk op de maan) dat het wolkendek doorstraald wordt. Fluks de camera uit de tas gegrist, ministatiefje eronder geschroefd en op het dak van de auto gepoot. De voortjakkerende wolken plooien zich kortstondig gehoorzaam in de vorm die wordt gedicteerd door de omlijsting van de bomen. Het licht van de straatlantaarns strijkt van onderaf langs de bladeren, de maan breekt door de wolken en werpt een bundel licht naar beneden. Klik. Drie seconden later gaat de sluiter weer dicht en staat het er op. Als we de auto starten is de hemel helemaal opengetrokken.
Met een luide knal spatte het glazen deksel van de wok uiteen in duizend splinters. Gewoon, zomaar. Ogenschijnlijk zonder aanleiding, in elk geval zonder aanwijsbare reden. Op de plank in de kast. Terwijl ik in alle rust aan de ontbijttafel m'n kopje koffie leeg lurkte. Snapt u het nog?
Hoe belangrijk het beleid van de overheid ook is, een samenleving wordt gevormd door burgers. De regering wil met alle inwoners werken aan een Nederland waarin iedereen zich veilig, vertrouwd en met elkaar verbonden kan voelen. Onderling respect tussen mensen en eerbiediging van de Nederlandse rechtsorde zijn daarvoor noodzakelijke voorwaarden. Onze Grondwet gaat uit van gelijkheid voor de wet van alle burgers, van vrijheid van godsdienst of levensovertuiging en van vrijheid van meningsuiting. Deze rechten vragen van ons allemaal verantwoordelijkheid en verdraagzaamheid. Onze kracht ligt in samen werken en samen leven.
Deze slotparagraaf van de troonrede is eerlijk gezegd de enige paragraaf waar ik géén vraagtekens, maar een uitroepteken bij zet. Toch geldt ook hierbij: de intenties zijn ongetwijfeld goed, alleen de wijze waarop ze concreet gaan worden ingevuld is me niet duidelijk.
Ik heb altijd geleerd dat je plannen SMART moeten zijn willen ze kans van slagen hebben: Specific, Measurable, Achievable, Relevant en Time framed. Leg ik die meetlat langs de huidige kabinetsplannen, dan lijkt de suggestie van Hare Majesteit te bidden om kracht en Gods zegen voor de regering héél wijs.
Voor de statistici onder ons: in getallen uitgedrukt kruipt de leesbaarheid van de troonrede weer achteruit. Bijna 1950 woorden in 139 zinnen, dat is een gemiddelde van 14 woorden per zin. Daarbij moet gezegd dat een paar lange zinnen die score nogal vertekenen. Het zwaartepunt ligt bij zinnen van acht woorden en dat is keurig. Volgens Flesh Kincaid heb je echter toch al snel 11,5 jaar specifiek taalonderwijs nodig om deze tekst bij eerste lezing te begrijpen. De Flesch Reading Ease score is met 37.57 dan ook een kleine achteruitgang ten opzichte van de vorige twee jaar (2006, 2005) maar nog altijd beter dan dáárvoor (2004, 2003). Die kale cijfertjes doen de troonrede echter geen recht. Ik vind de begrijpelijkheid er namelijk wel op vooruitgegaan. De rede bevat veel actieve formuleringen, weinig frutsels, weinig overbodige woorden en bijna geen nodeloos gecompliceerde werkwoordconstructies. Er is dus wel degelijk vooruitgang. Hare Majesteits schrijvers krijgen van mij een dikke zeven.
Na de break: de door de Wereldomroep herschreven Troonrede in heldere, klare taal. Die krijgt van mij een tien met een griffel.
Als uw slager u uitsluitend de keuze zou bieden tussen rundergehakt of rundertartaar en de rest van het vleesassortiment zou weigeren te verkopen, liep u hoogstwaarschijnlijk naar een andere slager. Als uw platenzaak u alléén Bachkantates wilde verkopen en u slechts de keuze liet tussen Herreweghe of Harnoncourt op de bok, liep u naar een andere platenzaak. Stemmen met de voeten heet dat in goed Hollands en het is de meest logische reactie in zo'n situatie. Niet omdat er iets mis is met rundvlees of Bachkantates, maar omdat zo'n beperkte keuze niet meer van deze tijd is.
Niet wij, maar u zorgde in 90 procent van de gevallen voor de problemen. Alleen niet u, maar wij dienen ons hiervoor telkens weer te verantwoorden. Wij kennen onze grenzen, sommigen van u duidelijk niet. Censuur op GeenStijl. 'Ongewenst en onmogelijk' zei de een, 'noodzakelijk en onvermijdelijk' schreef KQ eerder. En nu is het dan zover: GeenStijl begint een beschavingsoffensief. Opvallend is wat mij betreft vooral het huilerige, klagende toontje. En de redactie heft niet alleen het vingertje, maar stelt zelfs dat de reaguurders niet noemenswaardig bijdragen aan het succes van GeenStijl. Benieuwd wat dit voor gevolgen heeft voor 's lands grootste shocklog...
Kort maar krachtig: het was een prachtig concert, we stonden op de middenstip van de Arena volop te genieten. Op het plaatje lijkt het weliswaar alsof we helemaal achterin stonden, maar dat komt omdat het een ca. 160° panoramafoto is. Uiterst links en rechts op de foto was dus praktisch haaks links en rechts naast ons, zeg maar.
Voor de puistige puber die ik ooit was kon het trio Sting, Stewart Copeland en Andy Summers weinig fout doen. Muzikale helden waren het, en toen ik aan de vooropleiding van het conservatorium begon nam ik me heilig voor ze bij de eerste de beste gelegenheid te gaan zien. Laat dat nou net in 1985 zijn geweest, het jaar waarop The Police niet uit elkaar viel maar wél besloot 'een pauze in te lassen' en voorlopig niet meer samen op te treden. Die pauze duurde tweeëntwintig jaar...
Edoch, geduld wordt beloond: vanavond is het dan eindelijk zover. Samen met vriendin Marina ga ik de ondertussen krasse knarren live aanschouwen, inclusief Stings zoon Joe in het voorprogramma. Yihaa!
... maar ditmaal een hele lieve, en razendsnelle! Vanmiddag hebben we even de benen gestrekt in de Lange Duinen, nabij Soestduinen. Colder genoot volop, net als wij overigens. Meer plaatjes bij Flickr!
Ter compensatie van de vorige post nu een filmpje dat weliswaar óók een zwart harig beest bevat, maar dan op een manier die onmogelijk eng te vinden is
Mocht u arachnofoob zijn, dan adviseer ik u niet op bovenstaand plaatje te klikken. Kunt u echter net als ik (en sinds kort ook mijn broer, en zowaar zelfs mijn moeder) de bijzondere schoonheid van deze prachtige schepsels wel waarderen, dan wilt u bovenstaand exemplaar vast ook wel van onderen en van boven bekijken. Dat laatste plaatje maakt meteen duidelijk met welke soort we te maken hebben.
Over de familie waar deze jongen toe behoort tast ik nog in het duister. Gezien zijn ogenveld en het gegeven dat hij geen web heeft maar vanuit een hol opereert vermoeden we dat het een wolfspin is, maar welke precies... We kwamen 'm deze zomer tegen in Zuid-Frankrijk, in Maussane. Als u zijn naam weet, hoor ik het graag! Terzijde, ligt het nu aan mij, of vindt u ook dat ze er daar een stuk vervaarlijker uitzien?
Je kunt veel doen met 32 miljoen. Zoals een TV scherm van 250 bij 30 meter plaatsen in het plafond van je winkelcentrum... om screensavers op te draaien. Ik vermoed dat ze geïnspireerd zijn geraakt door het plafond van Hogwarts.
...na negentien jaar huwelijk nog zó geboeid zijn door je vrouw, dat je pardoes tweemaal een afslag mist.
Van Houten naar Nieuwegein, dat rijd ik normaal met m'n ogen dicht nog goed. Vanavond hebben we bij Utrecht-noordoost LoesLoes maar aangezet om te voorkomen dat we in Almere zouden eindigen.
Op weg naar de Bol hadden we de auto even aan de kant gezet om de grote oude tractor die ons over de smalle dijk tegemoet kwam te laten passeren. Achter hem bleken tientallen andere tractoren te zitten, een optocht waar geen einde aan leek te komen. We hebben met veel plezier deze prachtige werktuigen uit den ouden doosch bewonderd, de een nog kleuriger dan de ander, maar ik dacht er niet aan mijn camera te pakken. Want, eerlijk is eerlijk, tractoren zijn niet echt my cup tea, to say the least. Tot ik in de verte het onmiskenbare geluid van een Lanz Bulldog hoorde en ik in één klap een kwart eeuw terug in de tijd stond.
Els: Ik was na een maand helemaal hersteld, mijn echtgenoot heeft er bijna een jaar voor nodig gehad. Chro… Gert Jan: Ja, dat hoor ik van meer mensen… Wel allebei weer helemaal boven Jan? Els: Pfew. Gefeliciteerd, toch. Wij hebben ‘het’ allebei gehad en da’s geen feestje. Els Kronenburg: Mooi, dank. terp: Prachtig! Alexander Moust: Een zeer interessant punt – uitgangspunt – om verder op door te gaan dan wat men denkt dat mogelijk,… Els Kronenburg: Mooi. Erg mooi.
Titels met een asterisk (*) zijn door ons van een eigen jasje voorzien. Klik hier om pop-up player te openen, door de verschillende uitvoeringen te bladeren en de resultaten tot nu toe te beluisteren.
KolesQueeste is de online speeltuin van Gert Jan Kole. C'est moi: kind van de sixties, mensenmens - maar dan een ouderwetse, nog uit de tijd vóór de taalinflatie toesloeg en die kwalificatie devalueerde tot softe allemansvriend. Echtgenoot, papa, vriend, bruggenbouwer. Ik smeed oude (radio) en nieuwe (interactive ~, social ~) media aan elkaar en ben gek op muziek, fotografie, leven en liefde.
Op KolesQueeste - KQ voor intimi - schrijf ik vooral over wat mij privé bezig houdt. Voor een overzicht van mijn professionele activiteiten verwijs ik u graag naar mijn LinkedIn profiel.
Wilt u me een tijdje in de smiezen houden, dan kunt u zich abonneren op de RSS-feed of de notificatie-mailinglist van KQ, of me volgen op twitter. Nóg meer GJ vindt u via onderstaande icoontjes met web 2.0 spul.
Alle content op Kole's Queeste wordt gepubliceerd onder een Creative Commons licentie met behulp van het onvolprezen PivotX. KQ is mens- en machinevriendelijk: gemaakt op een Mac, geserveerd vanaf een Debian server en gegarandeerd Windows-vrij.
KolesQueeste is de online speeltuin van Gert Jan Kole. C'est moi: kind van de sixties, mensenmens - maar dan een ouderwetse, nog uit de tijd vóór de taalinflatie toesloeg en die kwalificatie devalueerde tot softe allemansvriend. Echtgenoot, papa, vriend, bruggenbouwer. Ik smeed oude (radio) en nieuwe (interactive ~, social ~) media aan elkaar en ben gek op 
