Da's natuurlijk altijd welkom: je uitgebreid kunnen verslapen en dan tóch nog op tijd komen. Ideaal. U weet toch, in het voorjaar een uur vooruit, dus in het najaar een uurtje... Hm, dat werkt niet. Maar het klopt wel! Hoe dan ook, slaap lekker. En extra lang. Moet u natuurlijk niet vergeten vanavond de klok een uurtje achteruit te zetten, anders heeft u alsnog stress als u zich morgenochtend denkt te hebben verslapen. Sweet dreams!
Vandaag kwam het er eindelijk van - alle collegae tegelijkertijd in huis, iedereen ging mee wandelen én het was mooi weer (die laatste twee hebben ongetwijfeld met elkaar te maken). De perfecte kans om een lang in stilte gekoesterde wens van Marina in vervulling te laten gaan: een groepsfoto, nog net op de valreep voor ze aan een nieuwe uitdaging begint bij BOL.com. Van links naar rechts ziet u al m'n collega's van de afdeling Interactive: Jacco, Marina, Jan-Willem, Bas, Tom, Maaike, Charley, Jurgen en (op eerbiedige afstand) Patrick. A peculiar bunch, maar gelooft u me, het zijn heerlijke mensen, stuk voor stuk.
Het komt wel vaker voor; ik blijk weer eens onder een steen te hebben geleefd. Tenminste, dat is wat Ilia met grote stelligheid poneerde toen hij de filmpjes bekeek die ik in mijn enthousiasme had gemaakt van mechanische, enigszins interactieve knuffels. Been there, done that, volgens hem lagen dit soort knuffels al in de winkel toen hij in groep 8 zat - en dat is toch al weer een jaar of 5 geleden. Hoe dan ook, voor mij was het nieuw, ik vond het leuk en ik heb het gefilmd.
Net vanmiddag beloofde ik mijn collega's Marina en Bas met ze mee te gaan naar de Efteling. Lang hebben ze gepushed en lang heb ik volgehouden dat ik daar 35 jaar geleden al eens heb rondgelopen en dat ik me niet kon voorstellen wat er nou magisch was aan mechanisch bewegende sprookjesfiguren. Vanmiddag gooide ik de handdoek in de ring omdat ze zó enthousiast vertelden dat alleen hun glunderende gezichten daar al een attractie op zich zouden zijn. Nog steeds een prima reden, maar na vanavond denk ik dat ik me óók kostelijk ga vermaken met de animatronics. Weer iets over mezelf geleerd.
In Den Helder ligt - nog wel - de Prins Willim afgemeerd. De 54 meter lange masten torenen hoog boven de andere schepen in de haven uit, waardoor deze in Makkum gebouwde replica van de in 1662 voor de kust van Madagaskar vergane driemaster al van ver een echte eyecatcher is.
Vanmiddag hebben we 'm uitvoerig bekeken: alles is tot in de kleinste details verzorgd, van de hutten tot het tuigage, van de kanonnen tot het kunstige en overvloedig aanwezige houtsnijwerk. Zelfs Kobus-in-law was bij het zien van bovenstaande foto opeens gebiologeerd, dus u merkt: voor elk wat wils ;) Meer foto's in de Flickr-set!
Na afloop hebben we de lucht boven Texel bekeken - en dat kunt u na de break dunnetjes overdoen. Het is een standaard Quicktime VR, dus u mag inzoomen, uitzoomen, ronddraaien... Woei!
Het thema "ff anders" wordt wel héél letterlijk genomen. In plaats van drie ochtenden nu twee langere ochtenden, mét lunch, een nieuw programma, nieuwe kundige dagleiding (yours truly doet dit keer alleen de muziekcoördinatie) en om het af te maken worden al die noviteiten in de praktijk weer net even anders opgepakt dan van te voren was bedacht. Wie mij een beetje kent, weet dat ik me daar kiplekker bij voel - hoe meer vrijheid hoe beter.
Oók ff anders is de manier van verslaglegging. Vorig jaar legde Marina het VBF professioneel vast in een fotoreportage en een superleuk filmpje dat in de afsluitende dienst werd vertoond en daarna op YouTube werd gezet. Daarmee verdiende ze eeuwige roem en de achterpagina van Opbouw. Dit jaar kon ze helaas niet meewerken, dus zoek ik m'n heil in nóg nieuwerwetsere methoden. Kwalitatief haalt het bij lange na niet de standaard die Marina vorig jaar neerzette, maar dat is ter onderstreping van het dinosauriëradagium dat nieuwer niet altijd beter is, zullen we maar zeggen.
Hieronder ziet u - als u op het juiste moment kijkt - live beelden van het VBF. Gestreamd vanaf m'n mobiele telefoon: als u 'live' ziet staan kijkt u direct mee met wat op dat moment gebeurt. Helaas is de UMTS-dekking van Telfort in de Jeruzalemkerk niet optimaal, waardoor het beeld bij tijd en wijle nogal schokkerig gaat en het geluid zelfs af en toe wegvalt. Het zij zo. Zodra een live stream stopt, wordt het filmpje meteen als video on demand clip klaargezet, zodat u als u te laat bent tóch kunt kijken hoe het was. U kunt zich zelfs op de video's abonneren via een heuse vodcast, zodat nieuwe fragmenten automagisch op uw computer of iPod belanden. De wonderen der techniek... (Update: het VBF is voorbij, de video is alleen nog on-demand te bekijken)
Na de break treft u twee normale filmpjes aan rondom De Baas, één van de rollen die Jezus ff anders invulde. Morgen komt daar De Dokter bij.
Brel, de grote Brel, verruilde dertig jaar geleden het tijdelijke voor het eeuwige. Zijn muziek is dat lot voorlopig niet beschoren: het lijkt wel alsof de waardering voor zijn ongekunstelde, pure stem en onnavolgbare voordracht ieder jaar toeneemt. Toen Rineke en ik in augustus ons twintigjarig huwelijk vierden, ondernam ik een poging zijn Chanson de Vieux Amants op te nemen. Onbegonnen werk, ondanks de prachtige vertaling van Lennaert Nijgh. Het bleef bij één take, die u na de 'lees meer' aantreft. In mijn beperkingen toont zich het meesterschap van Brel.
Vanmiddag sloeg de kluszin toe. Niet helemaal onverwacht, want vrijdag was een gordijnroede naar beneden gekomen dus het kriebelde het hele weekend al, maar toch heviger dan in elk geval Rineke aan had zien komen.
Surrealistisch - en dat klopt ook wel, want in onze werkelijkheid zullen we dit nooit zo te zien krijgen. Dit zijn zuignapjes op de tentakel van een inktvis: elk zuignapje is amper zo breed als een menselijke haar. Bijzondere fotografie uit de serie Best Science Images of 2008 van National Geographic.
Els: Ik was na een maand helemaal hersteld, mijn echtgenoot heeft er bijna een jaar voor nodig gehad. Chro… Gert Jan: Ja, dat hoor ik van meer mensen… Wel allebei weer helemaal boven Jan? Els: Pfew. Gefeliciteerd, toch. Wij hebben ‘het’ allebei gehad en da’s geen feestje. Els Kronenburg: Mooi, dank. terp: Prachtig! Alexander Moust: Een zeer interessant punt – uitgangspunt – om verder op door te gaan dan wat men denkt dat mogelijk,… Els Kronenburg: Mooi. Erg mooi.
Titels met een asterisk (*) zijn door ons van een eigen jasje voorzien. Klik hier om pop-up player te openen, door de verschillende uitvoeringen te bladeren en de resultaten tot nu toe te beluisteren.
KolesQueeste is de online speeltuin van Gert Jan Kole. C'est moi: kind van de sixties, mensenmens - maar dan een ouderwetse, nog uit de tijd vóór de taalinflatie toesloeg en die kwalificatie devalueerde tot softe allemansvriend. Echtgenoot, papa, vriend, bruggenbouwer. Ik smeed oude (radio) en nieuwe (interactive ~, social ~) media aan elkaar en ben gek op muziek, fotografie, leven en liefde.
Op KolesQueeste - KQ voor intimi - schrijf ik vooral over wat mij privé bezig houdt. Voor een overzicht van mijn professionele activiteiten verwijs ik u graag naar mijn LinkedIn profiel.
Wilt u me een tijdje in de smiezen houden, dan kunt u zich abonneren op de RSS-feed of de notificatie-mailinglist van KQ, of me volgen op twitter. Nóg meer GJ vindt u via onderstaande icoontjes met web 2.0 spul.
Alle content op Kole's Queeste wordt gepubliceerd onder een Creative Commons licentie met behulp van het onvolprezen PivotX. KQ is mens- en machinevriendelijk: gemaakt op een Mac, geserveerd vanaf een Debian server en gegarandeerd Windows-vrij.