Zondag 28 Juni 2020 om 10:16
Je kent vast het verhaal van de Star Thrower, geschreven door Loren Eisely. Een man loopt langs het strand en ziet een jongen steeds bukken, iets oprapen en het in de oceaan gooien. Als hij dichterbij komt, ziet hij dat het zeesterren zijn: 'In a pool of sand and silt a starfish had thrust its arms up stiffly and was holding its body away from the stifling mud. “It’s still alive,” I ventured. “Yes,” he said, and with a quick, yet gentle movement, he picked up the star and spun it over my head and far out into the sea. “It may live if the offshore pull is strong enough,” he said.'
De man ziet geen heil in die operatie. Zeesterren teruggooien is geen structurele oplossing: 'The star thrower is a man, and death is running more fleet than he, and along every seabeach in the world.'
Zondag 21 Juni 2020 om 12:28
We'll Meet Again is zo'n lied dat een volstrekte plaats- en tijdgebondenheid moeiteloos combineert met een universele tijdloosheid. Het resoneert bij iedereen die afscheid moet nemen, in de hoop op een weerzien - ooit, waar dan ook. In Nederland sluiten we elk jaar het bevrijdingsdagconcert af met dit lied, en in Engeland stonden er vorige maand door de hernieuwde populariteit vanwege de pandemie maar liefst twee uitvoeringen tegelijk in de Top 50. Tegelijk is het onlosmakelijk verbonden met 1939, het jaar waarin het werd geschreven door de Britse songwriters Ross Parker en Hughie Charles.
Maandag 08 Juni 2020 om 09:40
De Spaanse mystica Theresia van Ávila leefde in de zestiende eeuw, een tijd waarin enorme economische groei (Columbus had de Amerika's ontdekt en het goud kwam letterlijk met scheepsladingen binnen) hand in hand ging met grote onlusten en dodelijke ziektes die over de wereld golfden (Europese matrozen waren super-verspreiders van de builenpest). De kerk, hongerig naar macht en geld, had lijnrecht tegen Christus' voorbeeld in de kant van de rijken en machtigen gekozen - wat leidde tot een grote kerkscheuring, de Reformatie. Theresia bleef in de Rooms-Katholieke kerk, en hervormde de kloosterorde van de karmelietessen van binnenuit. Ze was een activiste die haar verhouding tot God gebruikte als een bron voor haar daden. Haar boeken zijn voor de Rooms-Katholieke theologie zo belangrijk dat zij in 1970 werd benoemd tot kerkleraar.
Fast forward 500 jaar naar 2020 en je ziet: als de geschiedenis ons iets leert, is het dat we niets van de geschiedenis leren. Alleen zijn het nu uitgerekend de witte Evangelicals (nazaten van de Reformatie) die Trump en zijn clan in het zadel hebben geholpen en is de Katholieke kerk juist de partij die de kerk als veldhospitaal inricht en opkomt voor de zwakkeren. En de laatste wereldwijde pandemie kwam niet uit Europa maar werd met alle wereldhandelsreizigers mee ingevlogen vanuit Azië - de radertjes veranderen, het mechanisme blijft hetzelfde.